यसरी शैलेन्द्र शाहसहितको उजुरीकर्तामध्ये मधेसी जनअधिकार फोरम, नेपाल, तराई मधेस लोकतान्त्रिक पार्टी र एक स्वतन्त्रसहित तीन जना जो प्रत्यक्षदर्शीका रुपमा पहिलो उजुरीकर्ता रहेका थिए, उनीहरुले अदालतसमक्ष उक्त घटनाबारे इन्कारी वयान दिँदै यसमा शैलेन्द्रले झुठ्ठा आरोपसहितको निवदेनमा आफ्नो किर्ते सहि गरेको भन्छन् भने बाँकी उजुरीकर्ता अदालतमा वयानका लागि उपस्थित नै हुँदैनन्।

त्यतिमात्रै होइन, वादी पक्षका साक्षीका रुपमा प्रस्तुत गरिएका रामविनोद साह सोनार, नागेन्द्र साह सिन्हा अब्दुल जवार, मो. एकलाख आलम, मोजमिल आलम, शेख सोएव, लखिन्द्र पटेल, शेख अदुदले उक्त घटनाबारे आफूहरुको सहिछाप किर्ते गरिएको भन्दै उक्त दिन राजपुरमा कुनै विष्फोटन वा हताहत नभएको बकपत्र दिएका छन्।

र पनि जिल्ला अदालतका न्यायाधीश मातृकाप्रसाद आचार्यले फैसलाको ठहरखण्डमा शैलेन्द्र साह र उनको पार्टी निकट गैरसरकारी सेवा केन्द्र (इन्सेक) कै आरोपलाई मुख्य आधार बनाई फैसलाको निचोडमा पुगेका छन्। 

यसका अतिरिक्त उक्त घटनामा परि मारिएका भनिएका ओसि अख्तरका ससुरा समसुल मिया, काका मो. जाजुल, पत्नी अमाना खातुनले ०६५ वैशाख २८ गते जिल्ला प्रहरी कार्यालयसमक्ष ओसि अख्तरलाई खोज्दै महताबको घरमा जाँदा यसबारे पछि बताउँने भन्दै उसको स्वेटर दिएर पठाएको कागज गरेको उल्लेख छ। 

तर, पछि अदालतसमक्ष वयानका क्रममा भने समसुल मियाँले प्रतिवादी आलमको तर्फबाट वयान दिदैँ त्यसअघि गरेको कागजी वयान जिल्ला प्रहरी प्रशासनले बनाई सहि छाप गराएको भन्दै उक्त घटनाबारे झुठ्ठा जाहेरी परेको बताएका छन्।

त्यतिमात्र होइन, समसुल मियाँले निर्वाचन लगत्तै आफू लालबन्दीमा तरकारी व्यापार गर्न गएको बेला निर्वाचनको तीन, चारदिनपछि ओसि अख्तर र त्रिलोकप्रताप सिंह आफूलाई भेट्न पुगेको र ज्वाईलाई घर फर्किन भन्दा आफ्नो आमा रोक्साना, जो ने.क.पा. को नेता पनि हुन्, उनीहरुबिचको आपसी विवादका कारण घरबाट निस्किएर गएको दाबी गरेका छन्।

उता, ओसि अख्तरकी श्रीमती आमना खातुन, जसलाई बादी पक्षको साक्षीका रुपमा उपस्थित गराइएको छ, उनले पनि प्रहरी समक्ष दिएको वयानलाई खण्डित हुनेगरी अदालतसमक्ष बकपत्र गरेकी छन्।

जसमा उनले वैशाख २८ गते प्रहरी समक्ष गरेको कागजातको हस्ताक्षर आफ्नै भएपनि उक्त कागजमा उल्लेखित व्यहोरा झुठ्ठा भएको र प्रहरीले जवरजस्ती साइन गराएको मात्रै होइन, आफ्नो श्रीमान विदेशमा ज्याला मजदुरी गर्न गएर फर्किएको। आफू त्यतिबेला नयाँ दुलहन भएको कारण उनी कतिबेला घर आउने, बाहिर जाने कुनै पत्तो नभएको मात्र होइन, उनको कहिले, कहाँ मृत्यु भयो भन्ने आफूलाई जानकारी नै नभएको भन्दै बमकाण्डको कागज सबै झुठ्ठा भएको दाबी गरेकी छन्।
 

यो पनि हेर्नुहोस्ः

रौतहट बमकाण्ड र जिल्ला अदालतको फैसलाबारे चिरफारः जाहेरवालाकै जाहेरी र बकपत्र बाझियो!

क्रमशः